Haayy... ang buong akala ko ay wala ng pag-asang sasalubong sa akin sa hinaharap, ngunit ako ay nagkamali, sapagkat ng binuklat ko ang test questionnaire sa susunod na pahina ay nakakita ako ng mga sagot at aking naisip ay "bakit kaya ang answer sheet ng questionnaire na ito ay nasa harapan?". Sinagutan ko ng buong galak at katapangan ang exam at parang sinapian ako ni Einstein sa sobrang bilis ko magsagot. Ang mga propesor, estudyante, gwardiya, janitor at ang kasamahan ko na si Joey ay nagulat sa aking ginawa. Sa buong buhay ko ngayon ko lang naranasan ang maunang matapos sa pagsusulit na ganito, walang binatbat si Joey sa akin at maari ko pa siyang makasuhan ng theft. Sa sampung questionnaire na pinamimigay nila ay dalawa lamang doon ang tulad ng napunta sakin, kumbaga pinuspos ako ng langit at lupa at binigyan ako ng kakayahan upang malagpasan ko ang isang napakahirap na hamon sa aking buhay.
Sa wakas at natapos din si Joey, siya na lamang ang hinihintay at chechekan na ang aming mga papel. Pangsamantala munang pinalabas kame ng guidance counselor na matandang babae at kamukha pa ni storm ang buhok at ang hilatsa nito ay papuntang kaliwa. Habang naghihintay kame ni Joey ng resulta ng aming exam, siya ay nakapagkwento sa akin. Awang awa ako sa kanya at bigla kong naisip na may mas tamad pa pala sa akin mag-aral. Kasi ba naman halos ibalik na siya ng adviser nya sa grade one kasi hindi nya mabigkas ang pagkakaiba ng "F" sa "P", "V" sa "B". Foteks ang vuvu... nagagaya tuloy ako. Ayun! sa wakas at nagkaroon na din ng katapusan ang aming paghihintay, malalaman na namin kung sino talaga sa amin ang karapat- dapat na makapasok sa nasabing eskwelahan. Unang tinawag si Joey, bigla akong nanghina sapagkat may troma na ako sa ganung sitwasyon, sa aming eskwelahan kasi nung ako ay nasa elementarya, ako lage ang huling tinatawag kasi ako lage ang nakakakuha ng mababang marka. Ngunit sa pangalawang pagkakataon ay mali na naman ang aking akala, ng lumabas si Joey sa rum ako ay naawa sa kanyang itsura. Halos maging kasing nipis na ng balat ng sibuyas ang kanyang papel sa sobrang basa. Nanglilimahid ang damet ni Joey nakaputi pa naman sya, naghalo-halo na ang sipon, uhog, laway, luha, kulangot at muta sa center point ng kanyang mukha. At siyempre bilang kanyang bagong friendster nagkunwari ako na naawa sa kanya at lungkot na lungkot ako sa nangyari sa kanyang buhay. pero sa isip isip ko ay bakit di na lang siya mag-aral sa isang day care center malapit sa kanilang nayon. "chek? chek Wa! chek nga ba? tama ba?" yan ang sabi sa akin ng matandang counselor. Kung susuriin ng isang eksperto ang paggamit niya ng salitang "chek" ay redundant na, nakakairita ng basahin o mapakinggan. Taas noo akong lumapit sa matandang counselor at sinabing "Ako po yun ma'am" sabay ngiti at take note pitong ngipin lang ang nakalabas. At sa huling pagkakataon ang aking akala ay mali na naman, nag aking akala kasi ay pupurihin ako ng counselor sapagkat naperpek ko ang exam. "Mr. chek? o Mr. Wa, bakit lapis ang gamet mo sa pagsagot sa exam?" dali dali akong sumagot "eh maam baka po kasi magkamali ako ng sagot at nakalgay kasi dito sa instruction "NO ERASURE", at hindi na siya nakaimik sa aking sagot at bigla na lang akong binati sapagkat ako daw ay nakapasa at pwede na agad akong magenroll sa nasabing eskwelahan.
Sa wakas at natapos din si Joey, siya na lamang ang hinihintay at chechekan na ang aming mga papel. Pangsamantala munang pinalabas kame ng guidance counselor na matandang babae at kamukha pa ni storm ang buhok at ang hilatsa nito ay papuntang kaliwa. Habang naghihintay kame ni Joey ng resulta ng aming exam, siya ay nakapagkwento sa akin. Awang awa ako sa kanya at bigla kong naisip na may mas tamad pa pala sa akin mag-aral. Kasi ba naman halos ibalik na siya ng adviser nya sa grade one kasi hindi nya mabigkas ang pagkakaiba ng "F" sa "P", "V" sa "B". Foteks ang vuvu... nagagaya tuloy ako. Ayun! sa wakas at nagkaroon na din ng katapusan ang aming paghihintay, malalaman na namin kung sino talaga sa amin ang karapat- dapat na makapasok sa nasabing eskwelahan. Unang tinawag si Joey, bigla akong nanghina sapagkat may troma na ako sa ganung sitwasyon, sa aming eskwelahan kasi nung ako ay nasa elementarya, ako lage ang huling tinatawag kasi ako lage ang nakakakuha ng mababang marka. Ngunit sa pangalawang pagkakataon ay mali na naman ang aking akala, ng lumabas si Joey sa rum ako ay naawa sa kanyang itsura. Halos maging kasing nipis na ng balat ng sibuyas ang kanyang papel sa sobrang basa. Nanglilimahid ang damet ni Joey nakaputi pa naman sya, naghalo-halo na ang sipon, uhog, laway, luha, kulangot at muta sa center point ng kanyang mukha. At siyempre bilang kanyang bagong friendster nagkunwari ako na naawa sa kanya at lungkot na lungkot ako sa nangyari sa kanyang buhay. pero sa isip isip ko ay bakit di na lang siya mag-aral sa isang day care center malapit sa kanilang nayon. "chek? chek Wa! chek nga ba? tama ba?" yan ang sabi sa akin ng matandang counselor. Kung susuriin ng isang eksperto ang paggamit niya ng salitang "chek" ay redundant na, nakakairita ng basahin o mapakinggan. Taas noo akong lumapit sa matandang counselor at sinabing "Ako po yun ma'am" sabay ngiti at take note pitong ngipin lang ang nakalabas. At sa huling pagkakataon ang aking akala ay mali na naman, nag aking akala kasi ay pupurihin ako ng counselor sapagkat naperpek ko ang exam. "Mr. chek? o Mr. Wa, bakit lapis ang gamet mo sa pagsagot sa exam?" dali dali akong sumagot "eh maam baka po kasi magkamali ako ng sagot at nakalgay kasi dito sa instruction "NO ERASURE", at hindi na siya nakaimik sa aking sagot at bigla na lang akong binati sapagkat ako daw ay nakapasa at pwede na agad akong magenroll sa nasabing eskwelahan.
No comments:
Post a Comment